خاکستری..
سیما عباسی<مهرآذر>
چشم هایت را
غبارروبی کن
تا از انعکاس نفس های سبز
در مردمک های سترون ِ
ستارگان صبح سوخته
روز را روشن تر ببینی!
نگذار دستان حریق آلود ِ
باورهای خاکستری ات
ریشه هایم را
به خاک سیاه بنشاند..
¤¤¤
تقصیر کیست
که قصر لحظه های طلایی ام
در تاریک ترین زاویه ی عصر
اسیر تاریخ مشترکمان شده؟!
آرزوهایم را رفو می کنم
و بر بالهایم
وصلهء پرواز می دوزم
تا مجبور نباشم
اندیشه های مندرس تو را
برخویش تنم بپوشانم..
من هنوز
به زنجیر هویتم آویخته ام
جوانی ام را نذر کرده ام
که تا پایان خودم
ناظر زخم های شب
بر پیشانی روزگارم نباشم ...